29 januari 2016

Goedemorgen, ik ben jarig, het is droog, het waait en er liggen nog wel overal plassen, en er is blauw tussen de wolken te zien. Joepie, een mooie dag? Eerst krijg ik kadootjes. Het is nog wel even zoeken in de tas van Ilse, ze zijn na 12 dagen helemaal onderin terecht gekomen: een ketting van Ziske, een dolfijn tatoo (prima boekenlegger) van Ilse en van mama een kaart met 51 euro van chocola. Ze had dat dus al rond sinterklaas bedacht. Casper en Ziske hebben ook voor mij een filmpje ingesproken, de lieverds. Ziske zelfs met bloopers.

Op badslippers zonder paraplu gaan we naar buffetje 1 van de dag: ontbijt. Kaas, toast, fruit, ei, ook warm eten, maar dat slaan we over. We gaan op het terras buiten zitten. Kan net en het is gelukkig overdekt. Een koffie bij de 24/7 bar. En niet omdat het moet, maar omdat het kan (een veelvuldig gebruikte uitspraak van ons deze vakantie, vaker gebruikt dan in dit dagboek terugkomt) onze badspullen gaan pakken om naar de zee te gaan. Ilse is bang dat we met haringen vast gezet moeten worden, het waait verschrikkelijk.

Eerst moeten we nog het kluisje regelen bij de receptie, daar vragen we naar het weer: het weer in Cuba is als een man: you never know, zei een portier van het hotel. Ik zei hem: in Nederland geldt dat voor een vrouw. Hij was too polite om dat te zeggen.... jaja.

Op het strand zijn niet veel mensen, wel veel stoelen en parasols. Ook veel golven en een rode vlag. Dat hebben wij weer. Ondertussen ontvang ik verjaardags-sms-jes van Basti, de kinderen en mama. Ilse, die alles op mijn verjaardag zal regelen, haalt een kola bij de beachbar en als echte diehards blijven wij zitten. En pakken we elke zonnestraal die er tussen de wolken door komt. Geduld en tussendoor kou lijden horen daar bij. Het strand wordt steeds leger. Waarschijnlijk ook omdat het tegen lunchtijd loopt.

Ik laat Ilse weer eens alleen achter om naar ons huisje te gaan voor een sanitaire stop. Op de weg terug naar het strand zie ik een rij voor het restaurant staan, heel erg. Wij kunnen nog even wachten dus, in de rij gaan wij niet staan. We lunchen weer op het buiten terras, buffetje 2. En 's middags zitten we een beetje bij het zwembad. te lezen en te schrijven en mensen te kijken. Alle leeftijden zijn vertegenwoordigd. Veel Nederlands horen we niet. We constateren dat dit een heel rolstoel/rollator en scootmobiel vriendelijk oord is. Veel Engels sprekende en Frans sprekende gasten, kunnen natuurlijk ook Canadezen zijn.

Aan het eind van de middag gaan we naar de moijto bar bij de receptie in de hoop dat we daar uit de wind zitten. Met een handdoek om proosten we op mijn verjaardag en de gave vakantie. Ook een foto zonder handdoek om te laten zien dat het weer op Cuba ook als een vrouw kan zijn.

's Avonds buffetje 3. Heerlijk gegeten en weer buiten. Wel prettig, binnen is het veel herrie. We luisteren nog naar Cubaanse muziek zonder trompet, mijn favoriet en wachten deze keer niet op de de show, we kunnen het niet meer aan.