27 januari 2016

We gaan pas laat ontbijten, het is heerlijk warm en in de zon wordt het waarschijnlijk heet vandaag. Na het ontbijt zitten we heerlijk nog wat te schommelen op het balkon. te luisteren naar de geluiden, de straatverkopers komen roepend door de straat om hun waar, vaak uien en knoflook, ook wel fruit, aan te prijzen. om half 11 komt er een gids met toeristen omhoog, ze klimmen naar het volgende terras. Ja het is daar inderdaad een prachtig uitzicht.

Na een tijdje gaan we op weg naar de galerie om nog eens rustig naar het keramiek te kijken. Dat doen we en we kijken ook naar de prijzen. tja, het is kunst en Ilse besluit om niets te kopen en ik koop 2 espressokopjes. Vervolgens naar de Cadeca waar we niet veel geld hoeven te wisselen, omdat we geen grote aankopen meer verwachten en terug wisselen is lastig hebben we gelezen. We kopen een blikje drinken en omdat het zo warm is een blikje chips voor het zout, en nemen plaats op het plein waar scholieren aan het oefenen zijn met een dans op muziek. Vol overgave zijn ze in de zon aan de slag. Ze hebben veel bekijks en na het oefenen verwaaien ze over het plein. Een aantal kleine kinderen zijn op het plein aan het spelen, aan het kletsen, aan het pesten, tja, dat is iets wat kinderen overal ter wereld doen. Onze indringende blik en Nederlandse opmerking dat dat meisje er ook mag zijn, leek enig effect te hebben, maar niet van blijvende aard. Na een tijdje kwamen er grotere kinderen uit de school en even later was het plein leeg. de kleintjes bleken op de groten te wachten om naar huis te gaan. Wij liepen in de schaduw van de huizen ook terug naar het casa. Kochten nog een kolibrie als souvenir, die hadden we tenslotte in Vinales én op het balkon hier gezien. Om niet weer laat te lunchen gingen we deze keer op tijd een restaurant zoeken. We aten een aantal voor- en bijgerechten als een soort tapas in een restaurant. Heerlijk en super hygiënisch: de kok die net een sigaret had op gestoken (het was niet al te druk) deed de peuk weer uit en waste zijn handen om vervolgens extra brood voor ons te snijden. Zo zien we het graag.

We houden een korte siësta en Ilse komt zelfs tot lezen op het balkon. Ik klim naar boven en heb zicht op een zonsondergang. Een prachtige zonsondergang, met wolken. Ilse voegt zich bij me op het bankje waar we heerlijk in een lauw windje kijken naar de zon en de zee.

's Avonds willen we graag kreeft eten, dat is er nog niet van gekomen en dat moet je eigenlijk wel op Cuba doen, goedkoop en super vers. Na de goede lunch hoeven we niet heel vroeg aan tafel en we laten ons door een ober van een kleine cocktailbar aan de voet van de trappen overhalen iets op de trappen te drinken. Dat doen ze goed, we hoeven het terras, waar we gister genegeerd werden, niet op om van de muziek te genieten. Tot onze verbijstering zien we dat er om 19.00 uur een ketting wordt gespannen, en ja hoor, om 's avonds de trappen op te mogen moet je betalen: nacional: 10 CUP en internacional 1 CUC. Hoe toeristisch wil je het hebben. Tegelijkertijd kun je het de Cubanen niet kwalijk nemen. De binnenstad en de trappen van Trinidad (we zagen het ook al in Vinales) worden, zijn misschien al wel, overgenomen door de toeristen. Na ons drankje en stijve billen van het zitten op de stenen trap gaan we een tapasrestaurant in. We kiezen iets uit: helaas geen kaas en geen tonijn. We besluiten om allebei een kreeftcocktail te nemen. Die moest nog gevangen worden maar was lauw warm en heerlijk. En scheelde een hoop gepruts aan tafel.

Een warme dag is best vermoeiend, we keken op de klok en besloten dat we best al naar bed konden, morgen tenslotte een vroeg ontbijt: desayuno siete y media (half 8) heeft Ilse die in het Spaans bij Cecilia besteld en een reisdag.